Simon Dros nam op 1 januari 2017 Slagerij Dros over van zijn vader. Hij is de vijfde in de lijn en het bedrijf bestaat al 125 jaar. Simon gooit het roer om, vertelt hij, in de richting van waar hij in gelooft: terug naar het ambacht. Hij werkte de afgelopen jaren bij verschillende slagerijen en bij slachthuizen om ervaring op te doen. Hij was betrokken bij de Youth Food Movement en schoof een jaar lang bij mensen aan tafel voor Simons Social Experiment. “Ik ben honderdduizend keer op mijn bek gegaan. Nu weet ik hoe het niet moet en wat voor baas of foodhipster ik niet wil zijn. En ik weet ook wat ik wel wil: kennis opdoen en kennis overdragen.”
Er is geen betere lever te krijgen in Nederland dan bij ons. Een klant vroeg me: ‘Kun je nog lever maken zoals je opa dat vroeger maakte?’ Ik dook in de archieven – er is een gedeelte bewaard gebleven van de lectuur die mijn opa gebruikte – en maakte er werk van. Ook het rookvlees heb ik aangepast. Het is nu minder zout en hoger op smaak. Ik heb ook geëxperimenteerd met pekelvlees. Dat pakte zó goed uit. Dat is hoe ik het wil, terug naar de basis en zoveel mogelijk productie uit eigen keuken”, vertelt Simon. Het eerste dat hij deed, was personeel aannemen. Toen hij begon, stond hij met één parttimer in de zaak, zijn vader Jaap sprong bij. Maar Simon wilde de focus op de keuken, met personeel dat verstand had van eten en van de bereiding ervan. Inmiddels werken er twee fulltimers en twee parttimers in de slagerij: “Omdat smaak belangrijk is: het moet puur en eerlijk zijn, je moet de smaak en de textuur van echt goed vlees proeven. Je moest eens weten hoeveel onderzoek er wordt verricht naar precies de juiste, verslavende toevoegingen in de recepturen van kant-en-klaarmaaltijden, kruiden en pakjes. Daarom ben ik tot zeven uur ‘s avonds open, zodat mensen niet veroordeeld zijn tot de supermarkt als ze terugkomen van hun werk.”
Ook voor spinnenkoppen en Jodenhaas
Het bekendste product van Slagerij Dros is de worst. Dat is al 125 jaar zo en dat blijft zo. Maar bij Simon kun je ook terecht voor vlees dat niet meer vanzelfsprekend te koop is in slagerijen. Simon werkte in een slachthuis en weet dus precies welk vlees waar vandaan komt en wat je er mee kunt: “Er is een heleboel kennis verdwenen”, vertelt hij. “Veel slagers zijn lapjessnijders geworden. Ze kopen het vlees kant en klaar verpakt in en weten niet meer van welk deel van het dier het afkomstig is. Onbekende stukken worden daardoor tot gehakt gemalen. Spinnenkop bijvoorbeeld. Dat is een lapje van het heupbeen van een rund. Of Jodenhaas. De Joden mochten niet van de achterkant van een rund eten en aten daarom schouderbiefstuk. Heerlijk zacht. Of de bavette en de longhaas, biefstuk met een grovere draad, maar mals en smaakvol. Ook bij degenen die het vlees bereiden, is kennis verloren gegaan. Goede recepten die van oma op moeder op dochter overgingen, zijn verdwenen.” Simon wil die kennis terugbrengen. Hij wil ouderwetse kwaliteit leveren zonder nostalgisch te zijn: “Door hedendaagse technieken te gebruiken – of juist niet – kun je heel mooie producten maken. Door vragen te stellen, kunnen klanten er optimaal van genieten. Er zijn maar weinig geneugten die elke dag terugkerend zijn. Eten is daar één van. Schaam je dan ook nergens voor, maar vraag, zou ik mijn klanten willen zeggen. En durf daarnaast ook kritiek te uiten: zonder kritiek kan geen mens of vakman groeien.”
De traiteurskant op
Het was Simons bedoeling om in het vroege voorjaar te verbouwen. Nadat er een beer op zijn weg verscheen, is dat plan vertraagd, dat wordt nu het najaar. “Het is plan B. Maar dat stelt me wel in staat om flink te groeien. We gaan de traiteurskant op met mooie, verse maaltijden. Eerlijk eten zonder toevoegingen.” Het was hard werken, de afgelopen anderhalf jaar. Door personeelstekorten moest iedereen een stap harder lopen dan dat de bedoeling was: “Ik ben heel trots op het personeel, op wat we met z‘n allen hebben neergezet. Nu wordt het iets relaxter, iedereen kan zich meer focussen op zijn eigen specialiteiten. Ik ook. Ik werk nu nog zo’n 80 uur per week in de zaak. Sommige mensen zeggen dat dat ondernemen is, maar daar geloof ik niet in. Ondernemen is een visie hebben, doelen stellen en ergens naar toe werken, het personeel laten groeien en ze in staat stellen het beste uit zichzelf te halen. Én kwaliteit leveren. Slagerij Dros heeft altijd een leidende positie op het eiland gehad. Die zijn we in de loop der jaren enigszins verloren. De taak is nu aan mij om die positie terug te winnen.”
Slagerij Dros is van maandag tot en met vrijdag geopend van 8.30 tot 19.00 uur, op zaterdag van 8.30 tot 17.00 uur.
Slagerij Dros | Parkstraat 42, Den Burg | T: (0222) 315707 | E: info@dros.keurslager.nl
